Lets hear from Ahmad!

The Bridges by Mentors pilot phase was absolutely amazing! It opened up a whole new aspect
of university life for me. What did I like most about it? Definitely the chance to meet other
students from NHL Stenden. What I especially enjoyed was that it wasn’t just Dutch students,
but also exchange students—some who are here for three years, and others on Erasmus. That
made it even more interesting, as it gave us the opportunity to follow the training together with
people from all over the world. It was fascinating to hear about their backgrounds and
experiences, and at the same time to discover how different — but also how similar — we are in
many ways. It also gave us the space to talk about mentoring from different perspectives, which
made the experience even richer.

The training itself was very engaging and educational. I didn’t feel like everything was
completely new to me, because I already had similar experiences in my home country, Syria.
Still, I definitely gained new insights. What I particularly liked was that the training was led by
other students who acted as mentors. That created a more relaxed and accessible atmosphere.
The connection with them felt very natural, because they had been in our position themselves.
They understood what motivated us, when we needed a short break, or when the pace needed
to be adjusted. That made a real difference.
I was honestly a bit disappointed that it ended so soon. I still had a lot of energy and motivation
to keep going. It definitely left me wanting more, and I’m really looking forward to having more
experiences like this in the future.

De Bridges by Mentors piloting fase vond ik echt de max! Een nieuw aspect van het
universiteitsleven is opengegaan voor mij hiervoor. Wat vond ik er precies van? Dan toch vooral
de kennismaking met de andere studenten van NHL Stenden. Wat ik vooral leuk vond, is dat het
niet alleen Nederlandse studenten waren, maar ook exchange studenten die hier voor drie jaar
zijn of op Erasmus. Dat maakt het extra interessant, want je krijgt de kans om samen een
training te volgen met mensen van overal ter wereld. Het was boeiend om te horen over hun
achtergrond en ervaringen, en tegelijk te ontdekken hoe verschillend — maar ook hoe gelijkend
— we in sommige dingen zijn. Daarnaast gaf het ons ook de ruimte om over mentoring te praten
vanuit verschillende perspectieven, wat het geheel nog verrijkender maakte.

De training zelf vond ik erg boeiend en leerrijk. Ik had niet het gevoel dat alles nieuw was voor
mij, omdat ik in mijn thuisland Syrië al eerder soortgelijke ervaringen heb opgedaan. Toch heb ik
zeker nieuwe inzichten meegekregen. Wat ik bijvoorbeeld heel leuk vond, is dat de training werd
gegeven door andere studenten, die als mentors optraden. Dat maakte de sfeer veel losser en
toegankelijker. De klik met hen was heel natuurlijk, omdat ze zelf ook in onze schoenen hebben
gestaan. Ze begrepen goed wat onze motivatie was, wanneer we nood hadden aan een korte
pauze, of wanneer het tempo wat aangepast moest worden. Dat maakte het verschil.
Ik vond het jammer dat het zo kort was. Ik voelde echt dat ik nog energie en motivatie had om
hiermee verder aan de slag te gaan. Het smaakt absoluut naar meer, en ik kijk ernaar uit om in
de toekomst nog meer van dit soort momenten te beleven.